foods

آلودگی هوا:

آلودگی هوا زمانی اتفاق می‌افتد که حجم زیادی از ذرات یا مواد مضر از قبیل گازها، ذرات و مولکول‌های بیولوژیکی وارد اتمسفر کره زمین شود. آلودگی هوا مخلوطی از ذرات معلق و گازهایی است که غلظت آن به محدوده مضر برای انسان رسیده‌است که می‌تواند هم در داخل ساختمان و هم در خارج ساختمان باشد. آلودگی هوا می‌تواند باعث افزایش بیماری‌ها در انسان یا گرمایش کره زمین گردد.

بر اساس گزارشی از سازمان جهانی بهداشت، آلودگی هوا در سال ۲۰۱۲ باعث مرگ ۷ میلیون انسان در سراسر جهان شده‌است.

جو یا اتمسفر سامانه گازی طبیعی پویا و پیچید‌های است که زندگانی در سیاره زمین به آن وابسته است. کاهش ستبری لایه ازون در استراتوسفر به خاطر آلودگی هوا، دیرزمانی است که خطری برای تندرستی مردمان و نیز زیست بوم‌های زمین شناخته می شود.

آلودگی هوا بیش از هر آلودگی دیگری (دو سوم موارد مرگ ناشی از انواع آلودگی) جان انسان‌ها را گرفتهاست. پس از آن، آلودگی آب دومین عامل مرگ و میر است (۱/۸ میلیون مرگ). در جایگاه سوم، آلودگی محل کار، جان هشتصد هزار نفر را گرفتهاست. آلودگی هوا ممکن است طبیعی (مانند فعالیت آتشفشانها)، یا مصنوعی (ساخته دست انسان) باشند. بیشتر آلودگی‌های مصنوعی ناشی از فعالیت وسایل نقلیه و کارخانه‌ها هستند.
در جهان سالیانه ۳ میلیون نفر در اثر آلودگی هوا جان خود را از دست میدهند که ۹۰ درصد آنان در کشور‌های توسعه یافته هستند. در برخی کشور‌ها تعداد افرادی که در اثر همین عامل جان خود را از دست میدهند بیشتر از قربانیان سوانح رانندگی است. این مرگ و میر بطور خاص مربوط به آسم، برونشیت، تنگی نفس، سکته قلبی، و آلرژی‌های مختلف تنفسی است. آلودگی هوا به روش‌های گوناگونی میتواند آثار زیانبار درازمدت و کوتاه مدتی بر سلامت انسان‌ها بگذارد. تأثیر آلودگی هوا بر افراد مختلف متفاوت است. آسیب پذیری برخی افراد در برابر آلودگی هوا بسیار بیشتر از دیگران است. کودکان کم سن و سال و سالمندان بیشتر از دیگران از آلودگی هوا آسیب می بینند.

معمولاً میزان آسیب بستگی به میزان قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی زیانبار مانند تماس با آلاینده‌ها و غلظت مواد شیمیایی دارد. صدمات ریوی ناشی از هوای آلوده به اوزون، خطری است که هر ۳ نفر از ۵ نفر با آن روبرو هستند.

چرم، ماده ای طبیعی، بادوام و منعطف است که از دباغی پوست خام جانوران، به‌ویژه گاو به‌دست می‌آید. فرایند دباغی، پوست فسادپذیر را به یک مادهٔ طبیعی پایدار، دایمی و انعطاف‌پذیر برای کاربردهای گوناگون تبدیل می‌کند. چرم در تلفیق با چوب، پایهٔ فناوری باستانیان را شکل می‌داده‌است.

صنعت چرم و صنعت خز با هم متفاوت‌اند. این تفاوت از اهمیت مواد خام مورد استفاده در هر کدام پیداست. مواد خام مورد استفاده در صنعت چرم، محصولات فرعی صنعت گوشت هستند؛ در حالی‌که گوشت ارزش بیش‌تری از پوست دارد. مواد خامی که در صنعت خز به‌کار گرفته می‌شوند، ارزش بیش‌تری از گوشت دارند و به همین خاطر گوشت به عنوان یک محصول جانبی تلقی می‌شود.

استفاده از پوست حیوانات مختلف از زمان های دور موارد استفاده مختلف داشته است. در طی سال ها انسان ها توانستند پوست را تبدیل به چرم نموده و مورد استفاده قرار دهند. چرم را به عنوان لباس و یا زره نیز مورد استفاده قرار می گرفته است؛ این روند ادامه داشته و موارد استفاده از آن نیز بیشتر شده است و حال نیز به عنوان وسایل تزیینی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

چرم در واقع پوست حیواناتی است که با دباغی، از یک ماده فساد پذیر تبدیل به یک ماده طبیعی غیر قابل فساد، تبدیل شده است. چرم در گذشته های دور نیز وجود داشته است و بیشترین استفاده آن مربوط به پوشاک بوده است زیراکه که البسه همیشه یکی از نیازهای اساسی انسان می باشد. در حال حاضر چرم را می توان برای وسایل تزییناتی خودرو، قاب گوشی، بند ساعت، کفش، کت، کیف دستی، کیف پول، جلد کتاب، مبلمان و … استفاده می شود. البته هر نوع پوست حیوانی برای استفاده خاصی مناسب می باشد زیرا که ضخامت و توانایی تحمل هر چرمی با یکدیگر متفاوت می باشد. چرم را می توان از پوست پستانداران گرفته تا پوست خزندگان تهیه کرد؛ ولی بیشترین نوع چرم از پوست گاو، گوسفند و بز می باشد ولیکن از پوست حیواناتی همچون شتر، اسب، کانگورو، شتر مرغ، خوک، مار، مارمولک، کروکودیل، تمساح و حتی از پوست کوسه نیز چرم تهیه می شود. همان طور که مشاهده می کنید، انواع و اقسام مختلف پوست وجود دارد و هر کدام از لحاظ ظاهری و زیبایی با یکدیگر متفاوت هستند و البته هر کدام دارای خواص مخصوص به خود نیز می باشد.